از سال در نمی شیم! - وبلاگ همسفر

به گزارش وبلاگ همسفر، احمد زیدآبادی نوشت: در سال هایی که نان قوت لایموت مان بود، همین که خُم گندم از حد معمول خود پایین تر می رفت، مادرم به وحشت می افتاد و بر روی مان تشر می زد که کمتر بخوریم! بعد با چهره ای اندوهناک می گفت؛ امسال از سال در نمی شیم! منظورش این بود که سال را به سرانجام نمی رسانیم و از گرسنگی هلاک می شویم. سال هم البته با گندم درو یعنی اول تابستان آغاز می شد و در اواخر بهار به سرانجام می رسید!

در این دوران شاید کسی به فرزندان خود نگوید از سال در نمی شیم، اما نگرانی از رشد هولناک قیمت ها در کنار درآمد های ناچیز، بسیاری از خانواده ها را به هول و ولا انداخته است.

مردی در صنف نانوایی می گفت: این پول لامصب برکتش را کاملاً از دست داده، اما به دست آوردنش هم خیلی سخت شده است! با یک میلیون تومن چند قلم جنس بیشتر نمی شود خرید، اما پیدا کردن همین یک میلیون تومن هم طاقت فرساست!

مسئولان کشور قسم جلاله می خورند که از شرایط معیشتی مردم با خبرند. شاید هم با خبر باشند، اما با خبر بودنشان مثل خبردار بودن مثلاً یک روس از اسارت دختران نیجریه ای توسط اعضای بوکوحرام است! یعنی فقط چیزی را شنیده اند، اما درد و رنج ناشی از آن را مطلقاً حس نمی کنند!

درماندگی در ادارۀ روزمرۀ زندگی و ترس از آینده بسیاری از ایرانیان را سرشار از خشم و غضب کرده است. حوصلۀ شنیدن هیچ حرفی را ندارند و به هیچ حرفی هم اعتماد نمی کنند. فقط دشنام می گویند و نفرین می کنند. برخی صریحاً مرگ را به این زندگی ترجیح می دهند و تهدید های خشونت بار می کنند. عواقب این شرایط کاملاً هویداست. هویداتر از شتر بر نردبان! بحث در بارۀ آن ها هم بر هیچ مسئولی تلنگری وارد نمی کند. آن ها در فضای ذهنی و دنیای مخصوص به خود سیر می کنند و به جای ریشه یابی و تحلیل منطقی اوضاع خود را درگیر پاره ای معلول ها و مسائل حاشیه ای و جنگ قدرت کرده اند!

بعد از تعطیلات نوروز، قصابی ها و میوه فروشی های اطراف محلۀ ما بسته شده اند. علت دقیقش را نمی دانم، اما کمیاب شدن مرغ و گران شدن گوشت و کم مشتری شدن میوه و نوع دخالت تعزیراتی ها نباید در این ماجرا بی اثر باشد.

با تعطیلی هر کسب و کارِ خُردی، طبعاً عده ای بیکار و زندگی برایشان بیش از پیش سخت می شود.

دیروز در فروشگاه افق کورشِ محله، حتی بال مرغ هم پیدا نمی شد. یک کیلو گوشتِ سر دست با استخوان بیش از 205 هزارتومان فروحته می شد و میوه ها هم عمدتاً پژمرده و پلاسیده بودند.

با این اوضاع بعید می دانم از سال در بشیم!