رامبد جوان: عادت کرده ایم خبرهای بد را تزیین کنیم - وبلاگ همسفر

به گزارش وبلاگ همسفر، ایسنا/ رامبد جوان با بیان این که ما عادت داریم خبرهای بد را تزیین کنیم معتقد است: فرهنگ سنتی ما در برخورد با کرونا و کم اهمیت جلوه کردن آن برای برخی از مردم خیلی تاثیرگذار بود، در حالی که اتفاق های پس از شیوع کرونا در جامعه نشان داده باید فکری جدی برای آموزش اجتماعی در مواقع بحرانی کنیم.

در این روزهای قرنطینه ای که تماس های تلفنی به جای دید و بازدید عید بیش تر از هر سال بوده، احتمالا برای یک بار هم که شده صدا و پیغام جدیدی را بهجای آوای انتظار همیشگی اپراتورهای همراه شنیده اید؛ صدایی که خیلی ها در وهله اول از شنیدنش جا می خورند و خوب گوش می کنند تا ببینند چه می گوید.

البته اغلب همان لحظه اول صاحب صدا را می شناسند و بعد پیغام را با دقت گوش می دهند که رامبد جوان مردم را به ماندن در خانه برای کنترل شیوع ویروس کرونا و قطع زنجیره انتقال دعوت می کند.

او حالا پس از گذشت حدود 10 روز از تجربه این همکاری به عنوان گوینده آوای انتظار تلفن های همراه از فرهنگی می گوید که عده ای شاید به پشتوانه آن، تمام توصیه ها را نادیده گرفته و در این روزهای کرونایی راهی سفر می شوند.

این بازیگر و کارگردان در گفت وگویی با ایسنا، ابتدا درباره همکاری خود برای این آوای انتظار می گوید: دو یا سه روز مانده به شروع سال نو، آقای سیدجمال هادیان، رییس مرکز روابط عمومی و اطلاعرسانی وزارت ارتباطات تماس گرفتند و ایدهای را مطرح کردند مبنی بر این که به جای پیغام های آوای انتظاری که همیشه با صدای یک خانم می شنویم، پیغام جدیدی را بخاطر شیوع کرونا ضبط کنیم تا علاوه بر انتقال همان پیغام انتظار، توصیه به ماندن در خانه در دوران قرنطینه را هم بشنویم. گویا برای این ایده با خانم برومند مشورت شده بود و ایشان هم مرا پیشنهاد داده بودند که من هم استقبال کردم و کار انجام شد.

او اضافه می کند: این اتفاق دقیقا در همان زمانی بود که همه به فکر این بودیم چه کار کنیم و چطور پیغام هایی برای در خانه ماندن بدهیم. فکر کردم ایده بسیار مفیدی است، چون به نظرم رسید قطعاً همه به طرق مختلف با این جملات و این پیغام که در خانه بمانید روبرو شده اند ولی این شکل از پیغام در وهله اول برای شنونده تعجب برانگیز خواهد بود و فکر می کند این چه پیغامی است؟ صدای کیست؟ پس چون برایش تازگی دارد آن را تا خاتمه گوش می دهد که همین ممکن است باعث شده باشد حتی چند نفر کمتر به سفر بروند و در خانه بمانند.

این برنامه ساز ادامه می دهد: در این مدت بویژه در فضای مجازی که مردم راحت تر واکنش نشان می دهند، بازخوردهای خوبی گرفتم و به نظرم توانست اتفاق مثبتی باشد چون وقتی در کنار یک مجموعه پیغام و توصیه از سوی خانواده، تلویزیون و دیگر رسانهها، ناگهان از تلفن چنین چیزی بشنویم بالاخره اندازه خودش تاثیرگذار خواهد بود.

جوان در عین حال از رفتار بخشی از جامعه که بدون توجه به هشدارها عمل می کنند، اظهار تعجب می کند و می گوید: به نظرم تکلیف ما بسیار روشن است و دقیقا همان چیزی است که در همه دنیا هم بر آن تاکید می شود، یعنی رعایت بهداشت و بیرون نرفتن های غیرضروری تا زنجیره ابتلا به این ویروس را قیچی کنیم. بقیه کارها هم برعهده کادر درمانی و دولت است. ولی وقتی بعد از این همه توصیه، خبر سفر هشت میلیون نفر را می شنویم با خودت فکر میکنی انگار قرار نیست کسی گوش دهد! این هشت میلیون نفر، از جمعیت برخی کشورها هم بیشتر است و این خیلی ترسناک است که جمعیت به این بزرگی یعنی یک دهم مملکت ما چنین مسئله ای برایشان بی اهمیت با حداقل کم اهمیت است.

او درباره این که برخی معتقدند نباید چندان خرده گرفت به افرادی که سفر رفته اند چون اولا آموزش های لازم در طول سال ها داده نشده و هم اینکه نوع برخورد مسئولان در این واکنش ها بی تاثیر نبوده است، می گوید: قطعاً آنچه پیش آمده محصول یک مجموعه است که همه جزئیاتش به هم ارتباط دارد، یعنی هر چقدر بدنه حاکمیت ما موضوع را جدی بگیرد و هرچقدر سختگیری کند و اطلاعرسانی دقیق انجام دهد، مردم هم بیشتر جدی می گیرند و آنوقت شاید این هشت میلیون نفر کمتر می شد، اما واقعیت ماجرا این است که ما در ایران عادت داریم اخبار بد را یک جوری تزیین کنیم و اثرش را کمرنگ کنیم. این یک مسئله فرهنگی است که همه ما با آن درگیر هستیم. حتی در خانواده ها وقتی یک اتفاق یا مسئله ای پیش می آید، پدر یا مادر خانواده آن مشکل را خیلی ملایم تر از آن چیزی که هست به فرزندان خانواده منتقل می کنند و متاسفانه این در موقعیت های بزرگ و خطیر جامعه هم وجود دارد چرا که کاملاً ریشه در فرهنگ ما دارد. اصلا اینطور تعریف میشود که اگر خلاف این جریان و با شدت بیشتری نسبت به همین فرهنگ اظهارنظر کنی ،از آن به عنوان تشویش اذهان عمومی اسم می برند و این واژه ای است که یک عمر است آن را می شنویم که می گویند نباید جامعه و آرامش آن را به هم ریخت، در صورتی که اتفاقا در چنین مواردی باید خیلی محکم و جدی و واقعی با قضیه برخورد کنیم.

جوان با اشاره به اینکه همه آنچه در همین موضوع کرونا می بینیم نیز ناشی از قاطی شدن زیاد مسائل با فرهنگ های خانوادگی و سنتی است که حتی ساختار اجتماعی و مدیریتی جامعه هم با آن درگیر شده است در خاتمه تاکید دارد: مسئله آموزش در برخورد مردم با بحران ها موضوعی بسیار مهم است که متاسفانه نتیجه نبود آن، این روزها دیده شده است. من یادم می آید زمان تولید برنامه خندوانه از ستاد مدیریت بحران کشور توصیه هایی مطرح شد که آموزش لازم برای مردم در مواقع بحرانی تدارک دیده شود چون به هر حال در کشوری هستیم که به لحاظ طبیعی در معرض حوادث زیادی است اما جالب است که ما در قالب برنامه ای به اسم قاچ یکسری آموزش های مرتبط با مواقع زلزله، سیل و بیماری داشتیم و پیغام هایی که از مخاطب می گرفتیم این بود که این ها چه فایده دارد و این برنامه های کسل کننده برای چیست. حتی الان هم که در فضای مجازی با توجه به شرایط قرنطینه برنامه خونه بازی راه انداختیم، هر جایی که بخش آموزشی و توصیه برای این روزهای کرونایی داشتیم تعداد مخاطب به طرز قابل توجهی کاهش پیدا کرد و همه این ها در کنار شیوع ویروس کرونا یک بار دیگر نشان داد که باید مسئله آموزش و اهمیت آن به طور جدی مورد توجه قرار گیرد.