عوارض یک رژیم غذایی - وبلاگ همسفر

به گزارش وبلاگ همسفر، هواداران رژیم های غذایی کم کربوهیدرات ادعا می نمایند که تمام کربوهیدرات ها باعث چاقی می شوند و با حذف آنها از رژیم غذایی، وزن بدن کاهش می یابد. آنها معقتدند زمانی که هیچ کربوهیدراتی برای فراوری انرژی وجود نداشته باشد، بدن به چربی ها روی آورده و برای فراوری انرژی ناچار به سوزاندن آنها می گردد. این رژیم های غذایی میل به مصرف پروتئین ها را افزایش می دهند؛ یعنی زمانی که شما کربوهیدرات مصرف نمی کنید، می توانید از گوشت های

عوارض یک رژیم غذایی

برای لاغر شدن کربوهیدرات را حذف نکنید!

هواداران رژیم های غذایی کم کربوهیدرات ادعا می نمایند که تمام کربوهیدرات ها باعث چاقی می شوند و با حذف آنها از رژیم غذایی، وزن بدن کاهش می یابد. آنها معقتدند زمانی که هیچ کربوهیدراتی برای فراوری انرژی وجود نداشته باشد، بدن به چربی ها روی آورده و برای فراوری انرژی ناچار به سوزاندن آنها می شود. این رژیم های غذایی میل به مصرف پروتئین ها را افزایش می دهند؛ یعنی زمانی که شما کربوهیدرات مصرف نمی کنید، می توانید از گوشت های پرچرب بهره ببرید. متأسفانه بیشتر این ادعاها بی اساس هستند. ساختار تمام کربوهیدرات ها یکسان نیست. بعضی کربوهیدرات های ساده، مثل کلوچه، نان سفید و سیب زمینی به سادگی هضم می شوند و به این ترتیب فرد خیلی سریع احساس گرسنگی می نماید؛ اما بعضی دیگر از کربوهیدرات ها، مثل میوه ها و سبزی ها و نان جو، به سرعت هضم نمی شوند و درصد سوخت آنها پایین است؛ به همین علت فرد برای مدت طولانی تری احساس سیری می نماید. بنابراین کربوهیدارت های ساده مضر و کربوهیدرات های مرکب، مفید هستند. اگر شما در ابتدا با حذف کربوهیدرات ها از رژیم غذایی مقداری از وزن خود را از دست می دهید، اما به محض استفاده مجدد، مقدار وزن کم شده دوباره به جای اول باز می شود. شاید بسیاری از مردم مدتی مصرف کربوهیدرات ها را به طور کامل قطع نمایند، اما چند وقت بعد، چون مدت زمانی طولانی از مصرف آن محروم بوده اند، ممکن است در استفاده از آن زیاده روی نمایند. از آنجایی که کربوهیدرات ها منبع اولیه انرژی در بدن محسوب می شوند، هنگامی که هیچ گونه کربوهیدراتی در بدن وجود نداشته باشد، متابولیسم بدن پروتئین ها را به قند تبدیل می نماید و از این راه انرژی لازم را به دست می آورد. این عمل باعث کاهش ذخیره پروتئینی بدن می شود؛ بعلاوه روی بافت ماهیچه ای تأثیر می گذارد و سرعت فرایند متابولیکی بدن را کاهش می دهد. به این معنی که فرد کالری کمتری را از دست می دهد و وزنش افزایش می یابد. بسیاری از رژیم های غذایی کم کربوهیدرات، مصرف گوشت قرمز و سایر منابع پروتئینی را توصیه می نمایند که مقدار بالایی چربی دارند. به این ترتیب، فرد بیشتر در معرض بیماری های قلبی، سرطان و حتی چاقی قرار می گیرد. رژیم های غذایی که در آن ها پروتئین زیادی وجود دارد، تأثیرات منفی بسیاری روی سلامت می گذارند و باعث بیماری های کلیوی و پوکی استخوان می شوند. در رژیم های غذایی کم کربوهیدرات، به علت دفع فراوان آب، تعادل مایعات بدن به هم می خورد و حتی ممکن است فرد دچار شوک شود. این نوع رژیم غذایی توجه بسیار زیادی به ارتباط بین کربوهیدرات ها و انسولین دارد؛ به این معنا که کمبود کربوهیدرات باعث می شود تا هورمون انسولین، قند کمتری به ماهیچه ها منتقل کند و به همین علت قند اضافه در بدن باقی نمی ماند که به صورت چربی ذخیره شود. در این زمینه باید گفت، اگرچه انسولین نقش مهمی در ذخیره چربی ها ندارد، اما گلوکز لازم را به ماهیچه ها می رساند؛ بنابراین همواره باید مقدار معینی از انسولین در خون وجود داشته باشد و نباید به طور کامل از برنامه غذایی حذف شود. پایین بودن سطح کربوهیدرات ها در بدن باعث ضعیف شدن ماهیچه ها و احساس خستگی، سستی و بی حالی می شود.

سایر عوارض این رژیم غذایی عبارتند از:

یبوست شدید، هموروئید، بدبویی تنفس، آزردگی کبد، عصبانیت های شدید و بسیاری عارضه های دیگر. افرادی که در کنار چنین رژیم های غذایی، مکمل های ویتامینی و املاح دریافت نمی نمایند، به گرسنگی پنهان سلولی و تخلیه کامل بدن از مواد حیاتی و بیماری های ناشی از آن دچار می شوند. البته در مصرف کربوهیدرات ها هم نباید زیاده روی و افراط شود؛ زیرا سبب چاقی و افزایش وزن می شود. انرژی حاصل از کربوهیدرات ها باید 45-65 درصد از کل کالری روزانه را به خود اختصاص دهد؛ نه بیشتر. در مجموع باید گفت، حذف کامل کربوهیدرات ها به میزان زیاده روی در مصرف آنها مضر است و می تواند عواقب زیانباری در پی داشته باشد.

بدن ما طوری ساخته شده است که بر اساس ترکیبی متعادل و متناسب از انواع مواد غذایی فعالیت می نماید. در بعضی از رژیم های غذایی با حذف یک نوع ماده غذایی مثل کربوهیدرات ها بعضی مسائل در افراد به وجود می آید، مثل:

1- افزایش سطح کلسترول:

رژیم غذایی کم فیبر و کم کربوهیدرات، خطر ابتلا به بیماری های قلبی - عروقی را افزایش می دهد و فرد را به سمت خوردن مقدار زیادی پروتئین حیوانی می کشاند و این پروتئین ها حاوی مقادیر زیادی کلسترول و چربی اشباع شده هستند. با افزایش مقدار کلسترول بد خون، احتمال سخت شدن دیواره رگ ها و سکته قلبی بالا می رود.

2- پوکی استخوان:

پوکی استخوان با کاهش تراکم استخوان ها، به علت از دست رفتن کلسیم در مدت طولانی ایجاد می شود. وقتی مقدار پروتئین در یک برنامه غذایی زیاد باشد، کلسیم دفع شده به وسیله ادرار هم افزایش می یابد. این نوع رژیم های غذایی که حاوی پروتئین زیاد و کربوهیدرات کم هستند، خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش می دهند.

3- کاهش سوخت و ساز بدن:

با رژیم های غذایی که هدفشان کاهش زیاد وزن بدن در مدت زمان کوتاه است، توده عضلات کاهش یافته و متابولیسم بدن کم می شود.

4- تهوع و سردرد، سرگیجه:

به علت فقدان انرژی در رژیم های غذایی کم چرب و تجمع کتون ها، فرد دچار تهوع، سردرد و سرگیجه می شود.

5- خستگی و کوفتگی شدید بدن:

بدن به علت عدم استفاده از کربوهیدرات ها دچار خستگی و کوفتگی زیاد می شود. وقتی هیچ گلوکزی برای فراوری انرژی در دسترس بدن نباشد، احساس خستگی آغاز می شود. به این ترتیب، بدن برای فراوری انرژی کم کم به استفاده از پروتئین روی می آورد! در این شرایط دیگر پروتئین کافی برای فراوری سلول ها و بافت های تازه و هورمون ها و آنتی بادی ها در دسترس نخواهد بود و به این ترتیب سیستم ایمنی تضعیف و رشد و تکثیر بدن کم می شود. کربوهیدرات ها (مواد قندی - نشاسته ای) سوخت اختصاصی سلول های عصبی هستند. این سلول ها انرژی مورد احتیاج خود را به طور معمول از کربوهیدرات ها دریافت می نمایند؛ بنابراین ضروری است این گروه مواد غذایی به مقدار لازم و کافی در اختیار بدن قرار گیرند. از طرفی، کربوهیدرات ها قادر به ذخیره طولانی در بدن نیستند، بنابراین محرومیت از آنها باعث کاهش قدرت یادگیری، تمرکز و ضعف حافظه می شود. لذا افرادی که چنین رژیم های غذایی را دنبال می نمایند، باید حتماً این نکته را مورد توجه قرار دهند. رژیم های غذایی بدون کربوهیدرات ها یا کم کربوهیدرات به کلیه هم آسیب می رسانند و دفع اسید اوریک حاصل از تجزیه مواد پروتئینی حاوی پورین را مهار می نمایند. به این ترتیب حجم اسید اوریک در خون و مایعات بدن افزایش می یابد و افرادی که مستعد ابتلا به بیماری نقرس هستند، دچار حملات شدید می شوند.

منبع: نشریه دنیای سلامت شماره 68

منبع: راسخون